بررسی و مقایسه میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس درقسمت های مختلف پلاک های متحرک ارتودنسی

مقدمه: بیماران دریافت کننده درمان ارتودنسی دچار تغییراتی در محیط دهان از قبیل افزایش سطوح میکروارگانیسم ها در حفره دهان و بیوفیلم های دندانی می شوند. با توجه به نقش استرپتوکوک موتانس در ایجاد و شروع پوسیدگی، هدف از این مطالعه ارزیابی و مقایسه میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس در قسمت های مختلف پلاک های متحرک ارتودنسی است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی قبل از استفاده از پلاک متحرک نمونه در 3 ناحیه (بایت پلاک در مجاورت دندان 6، فنر و سطح داخلی پلاک متحرک در مجاورت دندان 6) گرفته شده و یک ماه پس از تحویل پلاک ارتودنسی نیز نمونه گیری مجدد انجام و در محیط کشت مایتیس سالیواریس آگار حاوی 001/0% کلریت پتاسیم کشت داده شده و سپس میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس در این نواحی تعیین شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون های paired sample و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که شاخص پلاک به طور قابل ملاحظه ای بعد از استفاده از پلاک متحرک افزایش یافت (05/0p<). تفاوت قابل ملاحظه ای در میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس در بین فنر و بایت پلاک وجود داشت(05/0p<) اما در مقایسه میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس در ناحیه فنر و بدنه پلاک، در مجاورت دندان 6 به لحاظ آماری تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0(p>. نتیجه گیری: این مطالعه لزوم کنترل دقیق بهداشت دهان بیماران تحت درمان با پلاک های ارتودنسی متحرک جهت پیشگیری از پوسیدگی های دندانی را نشان داده و بر آموزش بهداشت دهان توسط ارتودنتیست تأکید دارد.